Ένα τύμπανο άγρυπνο,
μια σάλπιγγα που ηχεί την αγωνία
Μια κουρελιασμένη σημαία
χορεύει με τον άνεμο
Η ροή του ποταμού που αναταράσσει
Σκοτάδι και πένθος και φόβο και αίμα
Χρόνια πολιορκούσα την Τροία
Μα Τροία δεν υπήρχε
Ένας παγωμένος κύκλος
χειμώνα και μοναξιάς
Και πάλι χειμώνα
Με το νερό που αναβλύζει
από τα σφαλισμένα βλέφαρα
Να ξεπλένω τις λιπόθυμες μνήμες μου
Κι ήταν όμορφα τα μάτια της Ελένης
Τους άξιζε θαρρώ ένας πόλεμος...
Στην άκρη της καταστροφής ρίχνομαι, ψάχνω
Για χρόνια, για μια στιγμή, ποιος ξέρει
Ένα πρόσωπο ηλιοφώτιστο στη νύχτα της ασχήμιας
Τα δέντρα και τη θάλασσα μιας γνώριμης Ιθάκης
Περίλυπη σκύβει η νοσταλγία στα γόνατα της ψυχής μου
Περικυκλωμένη από το θάνατο, κατατρεγμένη από την τρέλα
Ντυμένη το χρώμα της απώλειας,
είκοσι σαρκοβόρα χρόνια
Με πέτρινα δάκρυα
και ερημωμένες σκέψεις
Πόλεις και ονόματα και βαριοί ίσκιοι
Όλα στο μέτωπό μου κυλούν και θρυμματίζονται
Τα χείλη μου στεγνώνουν πια απ' την αλμύρα
Και η ελπίδα είναι βαρύ φορτίο για το καράβι μου
Δέρματα, φαγωμένα οστά, παλλόμενα σαρκία
Τούτα ήταν το δώρο μου στη μάχη των Κικόνων
Κάποιοι από τους συντρόφους μου
βυθίστηκαν στη λήθη
Δηλητηριασμένοι από το λωτό
πολλών μικρών θανάτων
Κι όταν τάχα με ρώτησαν
ποιο ήταν το όνομά μου
Ένας κανένας απάντησα
και ήταν η μόνη αλήθεια
Διάδρομοι της θάλασσας,
κατάδικου ικρίωμα
Βράχοι καρφωμένοι,
αγάλματα θανάτου
Φυλακές, σπίτια με στέγες χαμηλές
Τούτο το ταξίδι είναι ατελείωτο
Και πού θεός;
Με τσακισμένα γόνατα, πληγωμένη
Να περιφέρω το προσωπείο
μιας ξεχασμένης ζωής
Ξένη εγώ ανάμεσα σε ξένους,
από καιρό νεκρή
Γεύση ιλίγγου τη γλώσσα να χαϊδεύει
Κουρέλια ζητιάνου φωλιά
για χίλιους εφιάλτες
Μα εσύ αναγνώρισες των ματιών μου
το ιδίωμα
Και τρυφερά χαιρέτισες
το απομεινάρι κάποιου που αγαπούσες
Ψιθύρισα τότε εδώ είναι η πατρίδα μου
κι έκρυψα ένα δάκρυ...
20 comments:
ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΓΝΩΣΤΟΙ ΜΕΤΑΞΥ ΑΓΝΩΣΤΩΝ
Πολύ όμορφο. Μπράβο κούκλα μου.
YPEROXO. H ODYSSEIA THS ZOHS MAS. KAI TELIKA TI EINAI H PATRIDA MAS?
TA PAIDIKA MAS XRONIA..?
'THE AUTHORITY KILLED THE CAT'
Ναι, πατρίδα μας τα παιδικά μας χρόνια. Πατρίδα μας εκεί που αγαπήσαμε και μας αγάπησαν. Όλα τα υπόλοιπα δεν έχουν καμιά σημασία.
Καλησπέρα..
Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες δεν τους φοβήθηκες ποτέ. Αυτό έχει σημασία Οδυσσέα μου. Περήφανη ταξιδεύτριά μου.
punks not dead
Μέρες περίμενα να το ανβάσεις... Θα σου το κλέψω για αναδημοσίευση; Ή όχι;;; (εσύ θα μου πεις...)
Πολύ πολύ πολύ μεστό σε νόημα.
Έμεινα άφωνος. Καλησπέρα..Νίκος
Ούτε τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες, τους κάθε λογής μονόφθαλμους, φοβήθηκα.
Ούτε βυθίστηκα στη λήθη στη χώρα των Λωτοφάγων, όχι, δεν ξέχασα.
Η Κίρκη δεν με μάγεψε, μόνο με πληγώνουν τα γρυλίσματα των άλλοτε συντρόφων μου που έγιναν γουρούνια.
Ευχαριστώ Νίκο, Τάσο..
στον F απάντησα στο δικό του διαδικτυακό χώρο. Η απάντηση δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από ναι.
Αντιλαμβάνομαι την ανάγκη να κατοχυρώνει ο καθένας πνευματικά δικαιώματα άτυπα ή όχι, αλλά
ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΝΑ ΔΙΑΚΙΝΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΦΕΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ..
mas kaneis olous yperifanous. kathe fora pou grafeis kati,
kathe fora pou les kati,
exo tin aisthisi oti tipota den exei xathei akoma
oti kapoioi anthropoi synexizoun na agapane, na ponane, na oneireuontai, na antistekontai.
kai einai yperoxo ena koritsaki fortomeno me biblia apo tin protoporia kai tin politeia, me diskous kai selides me stixakia, me to omorfo xamogelo kai ti dynati foni, etsi se thymamai, na exei ekselixtei se ena lambero, foteino, aixmiro pneuma.
kai polloi "syntrofoi" ksexasan.
oxi esy.
anypotaktos genniesai. eleytheros genniesai. den ginesai.
na eisai kala glykia moy.
george x.l
Σ' ευχαριστώ gio. Εσένα και όλους όσους μ'έμαθαν να σκέφτομαι ελεύθερα. Τα ομορφότερα χρόνια μου τα φιλοξένησαν καφενεδάκια στα Εξάρχεια, συζητήσεις, στιχάκια, γέλια, παιχνίδια, ελπίδα, πολλή ελπίδα, ζωντάνια, μουσικές, φωνές, πειράγματα. Ήταν όμορφα, πολύ όμορφα.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
΄Ετσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.
ακούω την φόλα να τραγουδάει ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΧΑΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑς διαφημίζοντας στεγαστικό δάνειο.
Ρε δε γαμιόμαστε;
Κλείνω την T.V NΚΑΙ ΑΦΉΝΟΜΑΙ στο ποστ.
Μα εσύ αναγνώρισες των ματιών μουτο ιδίωμαΚαι τρυφερά χαιρέτισεςτο απομεινάρι κάποιου που αγαπούσες.
Έχεις απο τις καλύτερες ματιές.
Καλά ταξίδια γεμάτα με μεστές εμπειρίες nahames nakanamoko
Ευχαριστώ για την προσοχή sigmataf
Θα τα πούμε και με τους δύο πολύ πολύ σύντομα. Φιλιά.
θα εστιάσω στον "κανένα" που μικρός τον είχα εκλάβει ως ευφυολόγημα του ποιητή. Μετά τον συνέδεσα με τη Σωκρατική σκέψη του "σεμνά, ταπεινά και ει δυνατόν ανώνυμα." Τώρα που ξέρω ότι η Ιστορία βασίζεται στα ευρήματα και είναι ρευστή ανάλογα με τα ευρήματα που δεν βρέθηκαν ή δεν θα βρεθούν ποτέ, ανησυχώ μήπως τελικά ένα φιλικό κούνημα της ουράς δεν είναι αρκετό, αλλά χρειαζόμαστε και λίγη δόξα.
Πέρα από την ομηρική μυθοπλασία και τη σωκρατική διαλεκτική, υπάρχει και μια άλλη ερμηνευτική προσέγγιση του "κανένας".
Η ιστορία/ο μύθος δεν είναι μόνο ό,τι γράφεται και ό,τι παραλείπεται, αλλά και οι πολλαπλές τους αναγνώσεις. Το "κανένας" δεν το συνέδεσα ποτέ με τη σεμνοτυφία ενός κατά τ'άλλα τολμηρού Οδυσσέα, αλλά ως το ειρωνικό σχόλιο ενός ευφυιούς αντρός.
Είμαι τα πάντα και τίποτα
Είμαι αυτό που είμαι και αυτό που είμαι είναι αρκετό
Σαν ένα σαρκασμό τόσο σε αυτόν που ρωτάει, όσο και στον ίδιο τον εαυτό του, στην ίδια τη ματαιοδοξία που περιβάλλει την ανθρώπινη ύπαρξη.
Η δόξα είναι ένα κρασί που θέλει δυο τουλάχιστον ποτήρια για να το απολαύσεις. Όσον αφορά το κούνημα της ουράς, είναι μια πρώτη αναγνώριση και υπενθύμιση της ύπαρξής μας. Ξένοι ανάμεσα σε ξένους, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, διψάμε για λίγη οικειότητα, για κάτι γνώριμο, για μια μητέρα και ένα χάδι που να μας τη θυμίζει, λίγο, έστω και λίγο. Καλησπέρα Αντουάν. Ευχαριστώ που με βάζεις σε σκέψεις.. Σπανίζουν τέτοια ερεθίσματα..
Πατρίδα μου είναι εκεί που με μίσησαν...
Bon nuit..!
Εγώ τι να πω τώρα; Το έχω εκτυπώσει και το τραβώ μαζί μου στο θέατρο κάθε βράδυ. Του ρίχνω ματιές κλεφτές κι εκτεταμένες, ανάλογα με το ποιος και πότε με χρειάζεται, σκέπτομαι αν υπάρχει κάτι που έχει απομείνει για να πω, σε διαβάζω και λέω όχι. Τα είπα όλα. Εσύ έχεις ακόμα πολλά να πεις. Κι εγώ περιμένω με τον εκτυπωτή έτοιμο, κάντε στην άκρη ρε κερατάδες να περάσουν τα νιάτα λέω, να περάσει η agent of chaos, κι όλα τα παιδιά που συνάντησα μπροστά μου, γεμάτα ταλέντο, ικανότητες, βάθος σκέψης, (τι ωραία η Οδυσσειά σου), ενθουσιασμό. Αξίζει τελικά να το παλεύει κανείς μέχρι τελικής ρανίδος, όταν εκεί που θα παραδώσει, το ξέρει καλά πως θα είναι για καλύτερα. Πάντα για καλύτερα.
Σε περιμένω να διαβάσεις στην εκδηλωσή μας.
"Με τσακισμένα γόνατα, πληγωμένη
Να περιφέρω το προσωπείο
μιας ξεχασμένης ζωής
Ξένη εγώ ανάμεσα σε ξένους,
από καιρό νεκρή
Γεύση ιλίγγου τη γλώσσα να χαϊδεύει
Κουρέλια ζητιάνου φωλιά
για χίλιους εφιάλτες"
Αχ...
Καλημέρες! Μας έλειψες πολύ χθες.
Ελπίζω να είσαι καλά καλά καλά.
Ο καθένας διαλέγει τη πατρίδα που του ταιριάζει. Για μένα εκεί που με πληγώνουν είναι ξενιτιά.
Ευχαριστώ Ελένη μου. Για όσα είδες και αναγνώρισες σ'εμένα. Να είσαι καλά και να γράφεις..να σε ακούμε, να σε διαβάζουμε, να μας ζεσταίνεις..
Κι εμένα μου λείψατε πάρα πολύ.
Μου άρεσε πολύ το τελευταίο post σου με τα αξιώματα. Να είσαι καλά και να μας εμπνέεις. Όμορφες, ανοιξιάτικες, ηλιόλουστες, γεμάτες ημέρες.. Φιλιά..
Post a Comment