Thursday, February 22, 2007

ΚΑΤΙ ΣΑΡΑΒΑΛΕΣ ΚΑΡΔΙΕΣ...(Διάφανα Κρίνα)


Σ' εμένα έρχεσαι
μην ξέροντας γιατί
στο φως κουρνιάζεις
και βουρκώνεις δίχως λόγο
και γυροφέρνεις
τους εφιάλτες σου βουβή
με την καρδιά σου να χτυπάει απ' τον φόβο
-
Σ' εμένα έρχεσαι
μην ξέροντας γιατί
κι αναστενάζεις καθώς λάμπει ο αποσπερίτης
ένας λυγμός είναι αγάπη μου η ζωή
κάποιου που κλαίει στα βουνά της Αφροδίτης
Σ' εμένα έρχεσαι μην ξέροντας γιατί
κάτι απ΄την κόλαση σού ανήκει της ζωής μου
κάτι απ' τα βράδια που πεθαίναμε μαζί
και σκότωνα κορυδαλλούς να μην ακούω τη φωνή μου
Ήταν τα χρόνια μας πληγές σε κουρασμένες φτέρνες
φωνές που αντήχησαν νεκρές μέσα σε άδειες στέρνες
δίχως ν' ακούς απόκρυφη ηχώ έστω μιας απάτης
Κάτι σαράβαλες καρδιές στο τσίρκο της αγάπης
Κάτι σαράβαλες καρδιές στο τσίρκο της αγάπης
Κάτι σαράβαλες καρδιές...



8 comments:

Anonymous said...

Έρχομαι από το άπειρο σε σενα
με το χαμόγελό σου στη ματιά

Σα να βλέπω τη μελαγχολία στα υπέροχα υγρά σου μάτια..

Σου αρέσει τόσο πολύ το τραγούδι?
Δ.

Anonymous said...

KALHMERA OMORFH! TI EGINE? DEN EXO AKOUSEI POLY APO DIAFANA KRINA. OYTE TO KOMMATI POU ANEBASES TO HKSERA. ALLA MOU ARESEI POLY. KAI TAIRIAZEI ME TH LYRIKH ANTILHPSH POU EXEIS GIA TON EROTA. ME TON ANESTOPOULO EXEIS EROTA E?
POLLA FILIA
'THE AUTHORITY KILLED THE CAT'

Anonymous said...

Τι κάνεις μάτια μου; Δεν θα πω ότι μου αρέσουν πολύ τα Διάφανα Κρίνα. Τους θεωρώ πολύ δραματικούς.. Αλλά οι στίχοι που ανέβασες μόνο αδιάφορο δεν με αφήνουν. Κι εγώ θα συμφωνήσω με τον alex ότι η αντίληψη που έχεις για τον έρωτα ταιριάζει με το ρομαντισμό, το σκοτεινό, τον επικό λυρισμό που έχουν σχεδόν όλοι οι στίχοι των κομματιών του γκρουπ. Από την άλλη διαφοροποιείσαι σημαντικά από την παραίτηση που αφήνεται να εννοηθεί από τον Ανεστόπουλο. Είσαι πολύ διεκδικητική και δυναμική για να ταυτιστείς με αυτό. Δεν κατάλαβα. Τί έγινε με τον Ανεστόπουλο;
punks not dead

Anonymous said...

ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΓΝΩΣΤΟΙ ΜΕΤΑΞΥ ΑΓΝΩΣΤΩΝ
Υπέροχό μου πλάσμα....
Μερικές φορές έχω την αίσθηση ότι είσαι σχεδόν διάφανη. Ένα λουλούδι με το μαγικό άρωμα του ονείρου.

Agent of Chaos said...

Καλημέρα! Δεν ξέρω τι να πω...
Η φωνή του Ανεστόπουλου είναι σαγηνευτική. Τραγουδάει σαν να ψυχορραγεί. Οι στίχοι του είναι βαθιά επηρρεασμένοι από τον Λαπαθιώτη, τον Λειβαδίτη, τον Καρυωτάκη, τον Καψάλη και τους γάλλους καταραμένους. Ναι, είμαι ερωτευμένη με τη φωνή του. Τον είχα ακούσει unplugged σ'ένα μπαράκι στα Εξάρχεια και δεν θυμάμαι τίποτε άλλο, ούτε πότε, ούτε με ποιον, μόνο τη φωνή του και ότι δάκρυσα.

Anonymous said...

kale, ksekolla apo auto to tragoudi! poses meres tora to mourmourizeis? tha se fimoso! ti melagholia kai auti!
george x.l

Anonymous said...

ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΓΝΩΣΤΟΙ ΜΕΤΑΞΥ ΑΓΝΩΣΤΩΝ
Και οι βάτραχοι, παρ'όλα τα φιλιά, δεν γίνονται πρίγκηπες... Κάτι σαράβαλες καρδιές... στο τσίρκο της αγάπης..
υπάρχεις πάντα όμως εσύ

nahames nakanamoko said...

στην εικονα όμως βλέπω "Απέραντη θλιμμένη Ανταρκτική"

γεια χαρά!!!