Friday, January 26, 2007

ENA TΡΕΛΟ ΚΟΡΙΤΣΙ (W.B.YEATS)


Εκείνο το τρελό κορίτσι που φτιάχνει τη δική του μουσική
Την ποίησή του, στην ακτή χορεύοντας,
Η ψυχή του χωρισμένη από τον εαυτό της,
Που σκαρφαλώνει, πέφτει, χωρίς να ξέρει πού
Και κρύβεται στ' αμπάρι ενός ατμόπλοιου,
Με γόνατο σπασμένο, το κορίτσι αυτό
διακηρύσσω εγώ
Ως κάτι ωραίο και υψηλό, ή κάτι
Που ηρωικά απωλέσθηκε, ηρωικά βρέθηκε
Δεν έχει σημασία ποιος όλεθρος την πρόλαβε
Στεκόταν τυλιγμένη σε μουσική απόγνωσης,
Εκεί που κείτονται δεμάτια και καλάθια
Με ήχο ακατανόητο τραγούδησε :
"Ω ! θάλασσα που για θάλασσα διψάς, θάλασσα πεινασμένη".


6 comments:

Anonymous said...

ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΓΝΩΣΤΟΙ ΜΕΤΑΞΥ ΑΓΝΩΣΤΩΝ
Από την πληγωμένη Ιρλανδία με αγάπη.... Κάπως έτσι... ;

Sigmataf said...

Ποίηση:
το χέρι στο χαρτί σπάνια λέει ψέμματα.

Ποίηση:
Εκει που δεν φτάνει η κοινή μας γλώσσα.

Ποίηση:
Το αθάνατο μέσα στους αιώνες.
Ο πολιτισμός πριν τον πολιτισμό.
Η έκφραση στις χώρες του ποτε και του πουθενά.

Χάρηκα που βρεθήκαμε/ανταμώσαμε στο χάος του 101001010001010101.

Φοβερή ταινία το Μίσος;

Agent of Chaos said...

Χάρηκα πολύ που μου θύμισες το Μίσος. Ναι, είναι μια από τις αγαπημένες μου, αληθινή γροθιά στο στομάχι. Και είναι πολύ μα πολύ ενδιαφέροντα και αιχμηρά τα σχόλια σου.
Τώρα για την πληγωμένη Ιρλανδία τί να πω; Πήγε σε όλους το μυαλό στο Βοbbie να υποθέσω; Και στα μικρά παιδιά που πετάνε πέτρες; Και σε μια αιματοβαμμένη Κυριακή;

Άβατον said...

Η Ποίηση είναι μια εναλλακτική μορφή Μαγείας. Καταφέρνει κανείς με συμβολισμούς του Μικροκόσμου να αποδώσει την προσωπική του Αλήθεια και τα πιο δυσνόητα νοήματα μέσα σε μερικές αράδες...αυτό είναι μαγικό στα θνητά μάτια του Θεού.
Την ποίηση την συναντάς παντού & πάντα. Φτάνει να είσαι ανοιχτός στην μαγεία.

Anonymous said...

καλημέραααα!!!! απ'ότι βλέπω πάλι μαζευτήκαμε όλοι! και μενα μου άρεσε πολύ το ποίμα σου. ήταν από τα καλύτερα που έχω διαβάσει. (ρε μαλ..ες βρήκα τί είναι το google account, αλλά αφού μπορώ να γράφω κι έτσι στ'...... μου) πρόσεξες πόσο ευπρεπείς είμαστε. ΦΙλιΆ
copkiller/μικρό μου πόνυ

Anonymous said...

Δεν παίζεσαι με τίποτα ck..! Λοιπόν το Μίσος το ζήσαμε όλοι με ερασιτέχνες πρωταγωνιστές τόσο καιρό που καιγόντουσαν οι φτωχικές συνοικίες του Παρισιού. Άρα, όλοι καταλάβαμε ότι δεν πρόκειται για μια ταινία, πρόκειται για τη ζωή την ίδια. Τώρα για την Ιρλανδία είναι πολύ μεγάλη ιστορία..(και Μπέκετ από Ιρλανδία). Εντάξει, η ποίηση είναι μαγική όταν είναι ειλικρινής και προέρχεται από τα βάθη της ψυχής μας. Διαφορετικά, καταντάει γελοιότητα όλο αυτό το παιχνίδι και ο φετιχισμός με τις λέξεις. Να τη βράσω την ποίηση για την ποίηση. Εγώ θέλω την ποίηση από τον ειλικρινή άνθρωπο για τον ειλικρινή άνθρωπο.
punks not dead