Ήταν ακόμα μια μέρα μεγάλη σ'έναν κόσμο μικρό που προκαλεί ζάλη καθώς στροβιλίζεται αδιάκοπα σ'έναν ρυθμό τρελό κι εγώ όλο ξεχνάω να σου πω σ'αγαπώ μια βιαστική καλημέρα ένα βιαστικό χάδι και μετά θα χαθώ και όλο ξεχνάω να πάρω τα κλειδιά μου μια ταυτότητα κι ένα παλτό και κάποια μέρα θα ξεχάσω να σου πω πως σ'αγαπώ όλο αφήνω κάτι πίσω και κάποια μέρα φοβάμαι πως δε θα γυρίσω και είναι κι εκείνος ο ήλιος που με τυφλώνει κι ένα παλιό τραγούδι που με σκοτώνει ψάχνω να βρω το μέρος που φυτρώνουν άγρια τριαντάφυλλα και οι κερασιές ανθίζουν σιωπές ήταν μόλις χθες που χαμογελούσες παράξενα και κοιτούσες τα μάτια μου φωτεινά σημεία στο δικό σου διάστημα κι ήταν ένα κρεβάτι και δυο κορμιά ξένα που ακουμπούσαν το ένα το άλλο λυπημένα σ'έναν κόσμο μικρό που προκαλεί ζάλη και οι περαστικοί τρέχουν αδιάκοπα με σκυμμένο κεφάλι στην αρχή δεν καταλάβαινα τι ψάχνουν να βρουν μέχρι που συνειδητοποίησα πως τη χαμένη ζωή τους αναζητούν κι εγώ που πάντα προτιμούσα τους χωματόδρομους από τις επίπεδες ασφάλτους σκοντάφτω σε πέτρες και μικρούς θανάτους κι είναι η συγκίνηση που προκαλεί ο πόνος και η αίσθηση ότι είσαι πάλι μόνος να επιθεωρείς τα γδαρσίματα από παλιές πληγές και να κλαις κι έτσι διηγούμαι ιστορίες για άλλες εποχές για να ξεχνώ τις άδειες αγκαλιές και τα ακρωτηριασμένα από την ανασφάλεια χέρια που ματώνουν τις νύχτες μας σαν μαχαίρια κι εγώ που θέλω να είμαι μόνο με σένα που αγαπώ ένα λουλούδι στο βάζο σου ή ένα αστέρι στο δικό σου ουρανό μια ανάμνηση στο όνειρό σου ή μια σταγόνα στον ποταμό σου είναι η φωνή σου που θυμίζει όσα ξέχασα κι όσα νοσταλγώ και θα ήθελα να σου 'λεγα πόσο αληθινό είναι το σ'αγαπώ κι ας ανήκει σε μια γλώσσα ξένη κι ας νόμιζα πως από καιρό είμαι χαμένη τώρα ταξιδεύω στις ηπείρους του κορμιού σου με πυξίδα χαλασμένη κι είναι ένα βιαστικό ρολόι που επιμένει να σκοτώνει τις ώρες και να πνίγει τα λεπτά κι εγώ στα όνειρά σου θα 'ρθω ξανά και ξανά με χρώματα να ντύσω τον ύπνο σου και ποτήρι κρασί εγώ να γευτείς στο δείπνο σου ένας χειμώνας που μου παγώνει τη σκέψη και μια συννεφιασμένη Κυριακή τον ήλιο μου 'χει κλέψει κι εγώ που θέλω να είμαι μόνο μαζί σου σ' έναν κόσμο τρελό αγγίζω τα συρματοπλέγματα της ψυχής σου και αιμμοραγώ και είναι δύσκολη λέξη το σ' αγαπώ σ'αγαπώ σ'αγαπώ σ'αγαπώ
21 comments:
ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΓΝΩΣΤΟΙ ΜΕΤΑΞΥ ΑΓΝΩΣΤΩΝ
Καλημέρα γλυκιά μου. Τί όμορφο και τί ρυθμικό! Διανύεις μια από τις πιο δημιουργικές (και ερωτικές;) περιόδους της ζωής σου. Μ' άρεσε που ανέβασες και nick cave, ειδικά αυτό το σκοτεινό κομμάτι. Πολλά φιλιά!
tha mas trelaneis, etsi? poly bit, poly rythmiko opos eipe kai o previous, poly michalis d. TELEIO!
tora gia Nick Cave and The Bad Seeds ti na po? Darkness and pain and love and blood..
george x.l
kalimera eipa? kalimeraaa! many kisses...
george x.l
FOBASAI MHPOS KSEXASEIS NA GYRISEIS PISO? MOIAZEI ME AYTO POY SOY EGRAPSE OTI PANTA EFEYGES. MHPOS AYTH TH FORA NA MEINEIS? MHPOS H OIKEIOTHTA DEN EINAI TOSO ASXHMH TELIKA? MHPOS O EROTAS DEN EINAI YPOTAGH, H DESMEUSH DEN EINAI ADYNAMIA? E MIKRH?
'THE AUTHORITY KILLED THE CAT'
Τί κάνεις κούκλα μου; Δεν συμφωνώ με τον Alex. Εσύ ξέρεις καλύτερα πότε έρχεται η στιγμή να κλείσεις την πόρτα πίσω σου. Κι αν ερωτεύτηκες, εντάξει, όλα ωραία, αλλά είναι συναισθηματική εξάρτηση ο έρωτας και δεν διαφωνώ καθόλου με το να κρατάς τις αποστάσεις σου. Κανένας άντρας δεν θ'άντεχε να έχει μαι γυναίκα δίπλα του που να λάμπει τόσο πολύ, άρα θα ήθελε να σε αλλάξει και να σε ελέγξει. Άρα, άντε στο δι..., θα έλεγα εγώ. Οπότε, keep your distance my precious!
punks not dead
KATSE RE TASO..DHLADH EFARMOZEIS THN TEXNH TOU POLEMOU STON EROTA? DEN EINAI OLOI OI ANTRES ANASFALEIS. DEN APOKLEIETAI NA MPOREI NA ANTEKSEI KAPOIOS MIA GYNAIKA SAN THN ... DIPLA TOU. KAI NA THN AKSIZEI. EGO DEN EIPA NA PARADOTHEI ANEU ORON ALLA MPOREI NA ANOIKSEI THN AGALIA THS SE KATI POU THS PROSFERETAI ME AGAPH.
'THE AUTHORITY KILLED THE CAT'
Eγώ είμαι πάνκης και δεν ξέρω από αγάπες και άλλα κουραφέξαλα. Έτσι, για να μην τα πω πιο χοντρά. Κι επειδή γνωριζόμαστε κάτι χρονάκια Alex, δεν τα χώνω σε σένα. Αλλά μάθαμε να λέμε αγάπη την αδυναμία μας μπροστά στη μοναξιά και το φόβο μας μπροστά στη συγκατάβαση ότι όλοι πρέπει να έχουμε κάποιον για να φορτώνουμε τις ανασφάλειές μας. Ε λοιπόν, θα τα πω χοντρά. Οι περισσότεροι από εμάς για κάποιο διάστημα (εγώ πριν δύο χρόνια, δεν ντρέπομαι να το πω) την έχουμε ερωτευτεί. Κι εσύ. Μη μου λες για ανασφάλειες λοιπόν. Και να σου πω ποιο είναι το χειρότερο; Ότι είχε δίκιο ο άλλος που έλεγε για μάτια, δάκρυα και όπερα. Όταν ανακαλύψεις την ομορφιά στη ζωή σου, είναι δύσκολο να ξαναγυρίσεις στην ασχήμια. Και δε γνωρίζω ούτε έναν που δεν θα έτρεμε μπροστά στο ενδεχόμενο να γνωρίσει τη φωτιά και μετά να παλεύει να μη σβήσει, γιατί δεν θέλει να ξαναγυρίσει στην παγωνιά. Βρες εσύ πόσες τέτοιες γυναίκες σαν τη d. υπάρχουν και μετά έλα να μου τα ξαναπείς αυτά για την ανασφάλεια. Έγινα κατανοητός;
punks not dead
And I don' t believe in the existence of angels
But looking at you I wonder if that' s true
Into my arms, O Lord
Into my arms
Τί πάθατε; Εντάξει ο alex έχει διαίσθηση και κατάλαβε ότι είμαι σε μια ορισμένη κατάσταση. Η αλήθεια είναι κάπου μεταξύ του alex και του τασάν, δεν ξέρω ακόμα, διερευνώ και ανιχνεύω. Το σίγουρο είναι ότι πλέον δεν ενθουσιάζομαι με την ίδια ευκολία, όπως όταν ήμουν πιο μικρή. Συγκρατημένη αισιοδοξία θα το χαρακτήριζα. Έχω πειστεί ότι οι άνθρωποι κρύβουν εκπλήξεις, δυσάρεστες και ευχάριστες. Είναι στη φύση τους, όπως θα έλεγε κι ο ταοϊστής φίλος μας. Ναι gio, έχει κάτι από στέρεο νόβα (αγαπημένοι...) και ο nick cave τριγυρνούσε πολλές μέρες στο μυαλό μου (weeping song, mercy seat, red right hand..). Δεν ξέρω ποιος έστειλε στίχους από το into my arms, αλλά χαίρομαι που ακούτε nick cave και σας αρέσει η land of the no-light (όπως τραγουδούσαν οι Uriah Heep στο echoes in the dark)
φιλιά και να είστε καλά
Άργησα λίγο. Δουλειά, δουλειά, δουλειά..Πολύ γρήγορος ρυθμός, πολλές και ταχύτατα εναλλασσόμενες εικόνες. Δεν θ' αναφερθώ σε πράγματα που αφορούν την προσωπική σου ζωή, άσχετα με το αν έχει δίκιο ο ένας ή ο άλλος για τον έρωτα, στη ζωή σου εσύ αποφασίζεις. Να περνάς καλά και να γράφεις. Νίκος
DEN THA DIAPSEUSO TIPOTA APO AYTA POY EGRAPSES. KI OS ENA SHMEIO DEN EXEIS ADIKO. ALLA MPROSTA STHN ADYNAMIA POU EXEIS STH D. GINESAI YPERBOLIKOS. KI AKRIBOS EPEIDH EINAI TOSO YPEROXO PLASMA KANEIS DEN PROKEITAI NA BREI POTE TH DYNAMH NA THN ALLAKSEI, GIA POIO LOGO ALLOSTE? APO TON EROTA MONO NA KERDISEI EXEI, THN PSYXH TOU THA THN XASEI O ALLOS. FAUSTIKO E? MHN TRELAINESAI TASO, KATALABAINO TI LES.
'THE AUTHORITY KILLED THE CAT'
Είναι δύσκολη λέξη το "Σ'αγαπώ" όταν το εννοούμε πραγματικά και δεν είναι γέννημα ανασφαλειών. Όταν όμως πραγματικά μας πλημμυρίζει το συναίσθημα και ακτινοβολούμε την Αλήθεια της Αγάπης τότε είναι το Ιερό των Ιερών.
Στον έρωτα και στον πόλεμο δεν υπάρχει δίκιο ή άδικο Νίκο. Χαίρομαι που παρά τη δουλειά, δουλειά, δουλειά, βρίσκεις πάντα χρόνο να γράψεις κάτι. Είναι πολύ όμορφο να πιστεύεις στην αλήθεια της αγάπης, Άβατον ή καλύτερα V for Vendetta, "ν' αδράξω την αλήθεια σε μια ψυχή και σ'ένα σώμα" έγραφε ο Ρεμπώ. Το τελευταίο σου κείμενο ήταν πάρα πολύ δυνατό και φωτογράφιζε με ακρίβεια την κυρίαρχη αθλιότητα πραγμάτων και νοοτροπιών. Δεν συμφωνούμε.. ταυτιζόμαστε. Να είστε καλά. Πολλά φιλιά.
Γκάζια!
όσα είχες να πεις τα 'πες σα μπαζωμένο ρέμα μετά από τροπική καταιγίδα...
είναι ακριβώς σαν τη ζωή
γιατί ακόμη και τις στιγμές που νομίζουμε ότι σταματάει εκείνη κυλάει χωρίς να της φαίνεται το ίδιο γρήγορα με τα λόγια που έγραψες...
M' έχεις τρελάνει με τα τραγούδια σου!! Μου αρέσουν τόσο μα τόσο πολύ. Όπως και ο Καββαδίας και η Θεσσαλονίκη και τα όμορφα ταξίδια σου και τα σχόλια που διατυπώνεις με τόση λεκτική δύναμη. Έχει ακόμα πολλούς θησαυρούς για να εξερευνηθούν η Θεσσαλονίκη... Να είσαι καλά..
κοίτα, να σου πω την αλήθεια αυτή την playlist την είχα παρατημένη σχεδόν από το φθινόπωρο
θα της προσθέσω πράματα τώρα,έτσι για το γαμώτο, για τα λόγια που γράφεις για τις μουσικές που διαλέγω,
χάρισμά σου!
ευχαριστώ που μου ξύπνησες κ ένα μικρό μέρος της δημιουργικότητάς μου (όσον αφορά την επιλογή μουσικών εννοώ)
Καλός ο Νick Cave αλλά μου χρωστάς ένα αφιερωματάκι στη μουσική μου. Το ξέχασες; Καληνύχτα ματάρες μου. Φιλιά (παιδική χαρά στο κάναμε το blog με τον άλλο τον alex!)
punks not dead
Kαλημέρα. Είχες καιρό ν' ακούσεις Nick Cave απ' όσο θυμάμαι. Να υποθέσω ότι ταξιδεύεις στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού αυτές τις ημέρες; Και το Casta Diva ήταν πολύ όμορφο..όπως εσύ.
θα σου το κάνω το αφιερωματάκι, γιατί είναι και η δική μου μουσική, γιατί με αυτή μεγαλώσαμε στα παράνομα parties και γιατί τα comments σου είναι πάντα σκέτος δυναμίτης.
Για τον "άγνωστοι γνωστοί μεταξύ αγνώστων", πώς και ξανοιχτήκαμε και στο άλλο blog? Μου άρεσε πολύ αυτό που έγραψες (Όσσο, πού τον θυμήθηκες?) Και χαίρομαι γιατί έθιξες και το θέμα της θρησκείας πλαγίως.
Γι' αυτόν που έγραψε για τον Νick Cave, τί να πω; Γενικώς, πολλοί νομίζουν ότι ξέρουν εμένα, τις επιθυμίες μου, αυτά που ακούω, αυτά που σκέφτομαι, αλλά όλοι διαψεύδονται γιατί συνεχώς αλλάζω, ακριβώς για να μην μπορεί να με προβλέψει κανείς. Πάντοτε ταξίδευα στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού..
Είμαι η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού..
ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΓΝΩΣΤΟΙ ΜΕΤΑΞΥ ΑΓΝΩΣΤΩΝ
Αρχίζει να μου αρέσει αυτή η ραδιοποίηση. Άσε που έχει όλο γυναίκες.. Όχι σαν εδώ που έχει γίνει ποδοσφαιρική ομάδα!!! (πλάκα κάνω!!!) Φιλιά κοριτσάρα..
Ο Μπέκετ, η Κέιν, ο Κάμινγκς ακόμη... πού τον βρήκες κιόλας τον Κάμινγκς εσύ; Ή μήπως απλά τον συνάντησες χωρίς να τον έχεις ακόμη; (αυτό είναι ακόμη καλύτερο). Πόσο καλύτερα μπορείς να γράψεις; πόσο ομορφότερα; πόσο πιο βαθιά; Συνέχισε, συνέχισε.
Σήμερα έχω σοκαριστεί με τα κείμενα. Η k* στο Μεγάλο Πουθενά έχει το καλύτερό της -έστω κι αν το γεγονός που το πυροδότησε ήταν πολύ σκληρό.
Να γράφεις, να γράφετε. Τελικά ο Έρωτας και ο Θάνατος είναι που μας κάνουν ποιητές, ε;
Post a Comment